کد مطلب:140547 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
فرود آوردن اهل بیت را در خرابه
پس از آنكه سپاه كفرآئین كوفه و شام آل الله علیهم السلام را به شهر شام وارد كردند و آن ذوات محترم را به صحنه دلخراش و طاقت فرسای تماشاچیان شامی و اوباش و اراذل این شهر تار مواجه نمودند كثرت جمعیت و ازدحام تماشائیان بقدری بود كه راه نمی دادند سرها و اسراء را سریع حركت دهند.
صاحب روضة الشهداء می نویسد:
هر چه خواستند اهل بیت علیهم السلام را از دروازه ساعات داخل كنند انبوه جمعیت مانع شد و این امر ممكن نگردید لذا بالاجبار ایشان را از دروازه نودر وارد كردند، باری وقت ظهر بود كه اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را به مسجد جامع شهر رساندند و از آنجا به طرف دارالاماره یزید پلید انتقال دادند.
مرحوم طریحی می نویسد: مقدار سه ساعت اهل بیت علیهم السلام را درب دارالاماره نگاهداشتند و بخاطر همین جهت آنجا را به «باب الساعات» نامیدند و همان طوریكه برخی از اهل تحقیق فرموده اند همان روز اهل بیت را به مجلس یزید پلید وارد نكرده اند بلكه ایشان را در خرابه ای اسكان دادند و روز بعد آن وجودات محترمه را به بارگاه نحوست بار آن پلید داخل كردند.
مرحوم علامه مجلسی می نویسد:
حلبی از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت می كند چون حضرت امام زین العابدین علیه السلام را با اهل بیت علیهم السلام به شام بردند جعلوهم فی بیت، ایشان را در خانه خرابی منزل دادند كه سقف آن شكست های عظیم داشت، اسراء به یكدیگر می گفتند ما را بدین منزل ویرانه جای داده اند كه خانه بر سر ما فرود آید،
پاسبانان كه رفت و آمد به آن خانه می كردند به یكدیگر می گفتند:
اینها از سقف شكسته می ترسند مبادا بر سرشان خراب شود و خبر ندارند كه فردا چون به حضور امیر رسند حكم به قتل ایشان می نماید.
باری آن شب را اهل بیت علیهم السلام در آن خرابه بسر بردند ولی فقط ذات اقدس احدیت از حال آن یادگاران پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم باخبر بود و دانست چه به ایشان گذشت.
شعر
ز جوش ناله سقفش كنده از فرش
بسان دود بی جان رفته تا عرش
مكینش را مكان بود آن چنان تنگ
كه در زندان دل زندانیان تنگ
نه مهمان نوازی و نه میزبانی
نه فرشی نه ظرفی نه آبی نه نانی
صاحب روضة الشهداء می نویسد:
هر چه خواستند اهل بیت علیهم السلام را از دروازه ساعات داخل كنند انبوه جمعیت مانع شد و این امر ممكن نگردید لذا بالاجبار ایشان را از دروازه نودر وارد كردند، باری وقت ظهر بود كه اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را به مسجد جامع شهر رساندند و از آنجا به طرف دارالاماره یزید پلید انتقال دادند.
مرحوم طریحی می نویسد: مقدار سه ساعت اهل بیت علیهم السلام را درب دارالاماره نگاهداشتند و بخاطر همین جهت آنجا را به «باب الساعات» نامیدند و همان طوریكه برخی از اهل تحقیق فرموده اند همان روز اهل بیت را به مجلس یزید پلید وارد نكرده اند بلكه ایشان را در خرابه ای اسكان دادند و روز بعد آن وجودات محترمه را به بارگاه نحوست بار آن پلید داخل كردند.
مرحوم علامه مجلسی می نویسد:
حلبی از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت می كند چون حضرت امام زین العابدین علیه السلام را با اهل بیت علیهم السلام به شام بردند جعلوهم فی بیت، ایشان را در خانه خرابی منزل دادند كه سقف آن شكست های عظیم داشت، اسراء به یكدیگر می گفتند ما را بدین منزل ویرانه جای داده اند كه خانه بر سر ما فرود آید،
پاسبانان كه رفت و آمد به آن خانه می كردند به یكدیگر می گفتند:
اینها از سقف شكسته می ترسند مبادا بر سرشان خراب شود و خبر ندارند كه فردا چون به حضور امیر رسند حكم به قتل ایشان می نماید.
باری آن شب را اهل بیت علیهم السلام در آن خرابه بسر بردند ولی فقط ذات اقدس احدیت از حال آن یادگاران پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم باخبر بود و دانست چه به ایشان گذشت.
شعر
ز جوش ناله سقفش كنده از فرش
بسان دود بی جان رفته تا عرش
مكینش را مكان بود آن چنان تنگ
كه در زندان دل زندانیان تنگ
نه مهمان نوازی و نه میزبانی
نه فرشی نه ظرفی نه آبی نه نانی